üşüyorum kendi bedenimin soğukluğundan 
üstümde doğum yılım var ölüm yılım boş hatırlayamadığım bir zaman diliminde ölmüşüm ben
çok olmuş öleli toprağım kuru 
diriyken sevmezdim çiçeleri bundan sanırım üzerimde ot bitmeyişi 
sağolsun arkadaşlarda getirmemiş burda koskocaman bir ağaç var
selvi diyorlar adına 
benden besleniyordu tükendim
yeni birini bekliyor şimdi 
üzerimden tiksindiğim böceklerden geziyor
hemde bir değil bin tane günde 
alıştım tiksindirici gelmiyor artık 
düşünmeye çok zaman oluyor burda 
bazen insan düşünüyorda boyun kadar çukur için neden boyundan büyük günahlar işliyorsun diye 
cevabı yok 
neyse ölmüşüm işte dahası var mı 
ama ben tek gelmedimki dünyaya annemle babam getirdi beni 
peki şimdi nerde onlar
ilk nefesimi annemin yanında aldım ben
 ilk onun sesini duydum çığlıklarımın arasından görebilirmiyim kızımı diye 
anne artık görmek istemiyormusun beni 
seni çok özledim anne
bu çukur benzemiyor odamdaki yatağıma çok rahatsız 
geceleri üşümiyim diye
 üstümü örtmeye gelirdin 
artık gelmiyorsun
 üstümde kalın toprak var 
çok üşüyorum geceleri 
anne ama sen gelmiyorsun
 artık istediğin gibi bir kız oldum uçlarda yaşamama kızardın hep
 şimdi yerin dibinde yaşıyorum anne geliyorsun hep buraya ağlıyorsun 
saatlerce
ağlama nolur ağlama anne 
yağmur da ıslatıyor toprağımı 
ıslandıkça daha çok üşüyorum 
babam senin kadar gelmiyor
işten pek vakit bulamıyor biliyorum 
geldiğinde taşımı öpüyor 
anne babama söyle haklıymış 
sigara içmeme kızmakta 
ilk ciğerlerim karıştı toprağa 
söyle o da bıraksın 
beni ziyarete ikinizden başkası gelmiyor 
noldu bütün arkadaşlarıma hepsi benim gibi yatıyor mu yoksa 
unutuldum be anne 
mezara konduğum anda unutuldum ben 
gelemiyorum seslenemiyorum ama 
sizleri çok özlüyorumm