üşüyorum sıcaklığın yokken yanımda
usulca kapatıyorum gözlerimi
bir hastane odasında buluyorum kendimi
kimsenin girmesine izin vermeyeceğim kalbinde
huzurlu uykuma devam ediyorum
uyudukça uzaklaşıyor ilaç kokuları bizden
ya da biz onlardan çok uzaklara kaçıyoruz
aynı rüyayı aynı bedende görüyoruz biz
aynı bedende uyanacağımız gibi
başka bir dilin mahallesindesin şimdi
bense senin aldığın her nefeste
soluk soluğa kalıyorsun bazen
korkuyorum nefesinden yerlere düşmekten
sonra aklıma gülümsemen geliyor
tekrar tekrar anlıyorum 
korkularımın yersiz olduğunu
sicim renginde sular akıyor gözlerimden
senin 'benim için üzülme sevgilim' deyişin aklıma geliyor
ilk kez sözümü tutamamanın utangaçlığı yüzümde
zaman hangi ara adaletli davrandı ki
sana bana bize
hep engeller koymadı mı önümüze
gereksiz yüzlerle tanıştırmadı mı bizi
birbirimizden etmedi mi bi hiç uğruna
biz ne zaman kaybettik sevgilim
yine saçma oyunlarından birine sürüklüyor kader bizi
sonradan gülerek hatırlayacağımız
zaferi kesin bi sınava daha
yine kazanacağız aşkım
herkeze herşeye inat
öleceksek aynı solukta 
yaşayacaksak aynı kaderle
seni seviyorum aşkım...